گروه کوهنوردی دوستداران طبیعت بردسکن

مقاله ای بسیار زیبا درباره کوهنوردی ( حتماً بخوانید )

( ادموند هیلاری ، اولین صعود کننده اورست )

کوهنوردی ورزش ما نیست ، باور ماست ، زندگی ماست از نظر کسانی که عادت دارند زیبایی برف را از پشت شیشه و از کنار بخاری تماشا کنند ، کوهنوردی نوعی دیوانگی است ، آخر برای چه کسی این همه راه برود ، بار به دوش بکشد ، با دستان کرخ شده و تن سرما زده ساعت ها درون چادر یا جان پناه بلرزد ، بی خوابی و کوفتگی را تحمل کند ، سرانجام خسته و تشنه و گرسنه خود را به بالای کوه برساند و به پایین برگردد ؟!

کسی که هیچ گاه لذت رسیدن به قلّه را نچشیده ، کسی که تن به طبیعت نسپرده و با آن انس و الفت پیدا نکرده ، حق دارد چنین بیاندیشد . ما فاتحان خام فتح های بی فایده نیستیم . حکایت ما ، حکایت بازجستن روزگار وصل است . 

در این دیرگاه دورماندن از اصل خویش ، در این هجوم تکنولوژی دردسرساز و جنگ طلب ، کوهنوردی عشق به طبیعت است . عشقی به پاکی چشمه سار ، به سبزی جنگل ، به نیلگونی دریا ، به صلابت سنگ ، به لطافت گل ، به فروتنی خاک ، به سپیدی برف ، به توفندگی طوفان ، به سبکی نسیم و به سنگینی کوه .

کوهنوردی یک روش زندگی است . روشی که در آن یک سیب بین همه اعضائ گروه تقسیم می شود . روشی که در آن قوی ترین عضو گروه به پای ضعیف ترین راه می رود . راهی که رقابت ندارد ، راهی که به رهروانش حقوق نمی دهند و ایشان را نیازی به سوت و کف مشوقّان در قلّه نیست . ناجی بی منّت یکدیگرند . گروه می سازند تا دل جوانان به سنگ بند کنند تا به ننگ بند نشود . مزدشان معراج روح است و تشویقشان نوازش باد . قانونشان عشق است و قانون گذارشان معشوق . عشق به طبیعت ، عشق به زندگی است و زندگی تجلّی عشق است و مرگ آنجاست که عشق نیست . 

کوهنوردی عشق به طبیعت است و عشق به طبیعت ، ورزش ما نیست ، باور ماست ، زندگی ماست . به راستی که کوهنوردی فقط ورزش نیست ، کوهنوردی یک روش زندگی است .